آیا آن احساس را می شناسی که گاهی
به هنگام شوق و لذتی بسیار
در میهمانی و مجلسی شاد
ناگهان می باید سکوت کنی و آرام گیری؟
آنگاه هوشیار بر تختی دراز می کشی
به مانند کسی که قلبش به ناگه به درد آمده است
شادی و خنده همچون دود می پراکنند
و تو گریه می کنی،پیوسته گریه می کنی...
آیا این احساس را می شناسی؟
"هرمان هسه"