تامی برای دور کردن ذهن مادرش به طرف خریدهای روی میز رفت و گفت:
: راستی مامان ما فردا قراره بریم کمپینگ.
- چه خوب کی برمیگردین؟
: قراره شب هم بمونیم، شنبه برمیگردیم فکر کنم موقع ناهار برسیم.
- پس ناهارو با ما میخوری؟
: آره حتما.
تامی از اینکه توانسته بود حواس مادرش را پرت کند لبخندی روی لبانش نشست. مابقی خریدهای را در یخچال گذاشت و در حالیکه از آشپزخانه بیرون میرفت گفت:
: پس رضایت نامه یادت نره.
- باشه عزیزم.
*****
همه بچه ها در اتوبوس نشسته بودند و آواز میخواندند. هوا نیمه آفتابی بود و گاهی خورشید پشت ابرها خودش را قائم میکرد. به همین خاطر بچه ها پرده ها را نکشیده بودند و اتاقک ماشین پر از نور بود.
وقت ناهار به کمپینگ رسیدند. همه دور میز چوبی بزرگ نشستند و هر کس ناهارش را پهن کرد تا بخورد.
:ببینم بازم تخم مرغ؟
- آره ، ولی عوضش یه عالمه پودیینگ شکلات دارم که با هم میخوریم.
: من ساندویچ مرغ دارم ، اگه میخواهی اینو بخور.
- ولی تو خسته نمیشی از بس تخم مرغهای منو میخوری؟
تامی مکثی کرد و گفت: خوب نه...
- بیا ساندوچهارو نصف کنیم و از همش بخوریم.
: فکر خوبیه
دیگر خورشید کاملا زیر ابرها رفته و هوا نسبتا سرد شده بود. بالاجبار بچه ها داخل ساختمان شدند و هر کس به کاری مشغول شد.
تامی و جینی هم بازی فکری کردند و خیلی زودتر از آنکه متوجه شوند هوا تاریک شد و باران تندی شروع به باریدن کرد.
قبل از شام یکی از بچه ها قطعه ایی از موتسارت را برای همه نواخت و همه او را تشویق کردند.
کم کم وقت شام بود.بچه ها به سالن غذاخوری رفتند و سوپ داغ به همراه گوشت سرخ شده و سیب زمینی خوردند.
همه برنامه ها بخاطر باران کنسل شده بود . کیسه خوابها پهن شد و همه برای خواب آماده شدند.
تامی و جینی کنار هم درون کیسه خوابهایشان فرو رفته بودند و به برق آسمان نگاه میکردند. صدای غرش آسمان در فضای تاریک سالن میپیچید.
- من از این صداها میترسم.
: این فقط رعد و برقه چیزی نیست،
- آره ولی خیلی ترسناکه، راستی از اون صداهه چه خبر؟ هنوز هم میاد؟
:آره . دیروز وقتی رفتم خونه رو مبل خوابم برد و یه خواب بدی دیدم.
- چی؟!!
: یه در بزرگ سفید که صداهای عجیبی از پشتش می یومد ، نمیتونستم در رو باز کنم.
- هنوز در رو باز نکردی؟!!
: نه.
- چطوری میتونی؟ اگه من بودم تا حالا صد بار در رو باز کرده بودم.
: نمیدونم .
- وقتی صدایی نمییاد که میشه.
:یه روز بیا تا در رو باز کنیم.
- باشه.