شکل لبخند و یا هر مشخصه ایی مثل حالت برداشتن لیوان و یا تکان دادن دست هنگام حرف زدن، گرفتن زبان در حرف خاصی نشانه هایی است که گذر زمان هیچ تغییری در آنها ایجاد نمیکند. فقط کافیست که یک نفر کمی حافظه ایی قوی در این زمینه داشته باشد تا بتواند با دیدن یک مشخصه در خاطره ایی فرو رود و سقوط خودش را با چشمانش ببیند.
عادی بودن و بی دقت بودن گاهی نعمتی است که آدمها از آن بی خبرند.