آسفالت داغ

آفتاب نه چندان گرم به همراه نسیم خنکی به صورتش میخورد و موهایش را به رقص در می آورد . سکوت و آرامش کوچه او را به چرتی نیمروزی دعوت میکرد کرخت شده بود و دوست داشت روی آسفالتهای داغ دراز بکشد.  

هیچکس درون کوچه نبود و نه حتی پرنده ایی. تنها صدای چرخهای لاستیکی کالسکه و برخورد برگهای سبز و تازه بهار نوای دلنواز او شده بود . نه آرشه ایی در کار بود و نه کلاویه ایی که خودنمایی کند اما موسیقی باد او را همراهی میکرد. 

ذهنش خالی بود و بی هدف قدم بر میداشت شاید که خوش تراش شود. 

گاهی فکری قلقلکش میداد اما باز هم خودش را  با همراهی قدمهایش سست میکرد و ادامه میداد.  

ورود یک ماشین همه چیز را تغییر داد و سئوالی در مورد سکونتگاهی. نگاهش برگشت و به چشمان سئوال کننده خیره شد. هیچ احساسی نداشت اما برای لحظه ایی از رخوت بیرون کشیده شده بود. 

به سمت پله ها رفت و کنار سکوی باغچه نشست به گلهای سرخ چشم دوخت. هیچ تلاشی وجود نداشت تنها زمان به کندی خودش را به جلو می کشید. ماشینی دیگر، دیالوگی ساده و چرخش ماشین به سمت هدف خودش.   

او در انتظار کسی تا کالسکه را با خود به بالا ببرد خودش را به دست اشعه گرم آفتاب و سرمای دلچسب باد سپرده بود.  

چشم انداز، دو بادبادک را در آسمان آبی نمایان میکرد. ابرهای سفید و پنبه ایی حرکتی نداشتند.  

پرنده ایی در اوج پرواز میکرد.